Als een overheid een product of dienst (zoals een cateraar) inkoopt, dan kan de overheid een keurmerk eisen. Door eisen te stellen aan de inkoop (ook wel product sourcing), kan de overheid invloed uitoefenen verderop in de keten bij hun leveranciers en producenten om hier het tegengaan van voedselverspilling en verduurzaming van productie te stimuleren. Dit is essentieel om het systeem te verbeteren.
De gemeente kan ook een keurmerk eisen in een tender voor een gronduitgifte. Bijvoorbeeld als de gemeente grond uitgeeft voor een project waarbij een restaurant, cateringbedrijf of supermarkt wordt gerealiseerd. In die situatie kan de gemeente een duurzaamheidskeurmerk (gericht op het tegengaan van voedselverspilling) hanteren als gunningscriterium. Hierdoor moedig je inschrijvende partijen aan om actief bij te dragen aan het verminderen van voedselverspilling en tot het verduurzamen van de bedrijfsvoering binnen het eigen bedrijf en dat van de leveranciers.
Horecabedrijven komen in aanmerking voor een EKO-keurmerk: - Goud: als zij 80-100% biologisch inkopen- Zilver: als zij 50-80% biologisch inkopen- Brons: als zij 20-50% biologisch inkopen.
Naast inkoop is er een uitgebreide toets op duurzaamheid in de bedrijfsvoering, variërend van de inzet van groene energie tot beperking van voedselverspilling.
Er wordt momenteel ook gewerkt aan een nieuwe ISO- certificering voor standaardisatie van voedselverlies en -verspilling, waardoor een raamwerk wordt geboden voor voedselorganisaties in de hele voedselketen om actief en effectief te werken aan het meten en terugdringen van voedselverspilling. Deze ISO certificering heeft de potentie om een keurmerk in de toekomst nog dwingender te maken.
Bij het eisen van een keurmerk moet je voldoen aan de strikte voorwaarden uit artikel 2.78a van de Aanbestedingswet 2012:
Rechtsgebied | Privaatrecht > Aanbesteding |
Citeertitel | Aanbestedingswet 2012 |
Artikel | 2.78a |
Geldig vanaf | Invalid Date |